Jakub Skrzywanek (1992) – reżyser, autor, twórca instalacji performatywnych, od stycznia 2022r. dyrektor artystyczny Teatru Współczesnego w Szczecinie. Absolwent Wydziału Reżyserii Dramatu w Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie, Filologii Polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim, oraz kursu DOKPRO w Mistrzowskiej Szkole Wajdy.

W swojej pracy, poza działaniem artystycznym, bardzo istotne są dla niego działania społeczne oraz edukacyjne i pedagogiczne. Stara się wykorzystywać przestrzeń teatru i sceny, jako platformę wypowiedzi dla wszystkich grup wykluczanych i mniejszości, jest autorem spektakli dla dzieci i młodzieży, oraz często prowadzi warsztaty skupiające się na pracy z grupami, o których teatr często zapomina.

Skrzywanek jest autorem dramatów „Pogrom alfonsów, Warszawa 1905”, oraz „To my jesteśmy przyszłością!”, w których na podstawie archiwów lub pracy dokumentalnej próbuje opowiadać o kwestiach związanych z przemocą, tożsamością narodowo – etniczną, a także dojrzewaniu. Oba teksty docenione zostały w konkursie – Gdyńska Nagroda Dramaturgiczna.

Paweł Dobrowolski (1979) – dramaturg, dyrektor Festiwalu Nowe Epifanie i zastępca dyrektora Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu.  Studiował w Warszawie wiedzę o teatrze w Akademii Teatralnej i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Jako dramaturg w Teatrze Studio w Warszawie współpracował z reżyserem Michałem Zadarą przy spektaklu „Każdy/a. Sztuka Moralna” (2008), a z Krzysztofem Skoniecznym współreżyserował „Jesteś Bogiem. Paktofonika” (2012). Pracował też z Natalią Korczakowską w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu nad przedstawieniem „Dynastia sclerosis multiplex” (2010) i w Teatrze Wielkim Operze Narodowej nad operą „Jakob Lenz” Wolfganga Rihma (2011). Z Agnieszką Błońską zrealizował w Instytucie Teatralnym spektakl „Grubasy” (2011) i w Teatrze Ochota „Fale” Virginii Woolf (2013).

Agata Skwarczyńska – scenografka, kostiumolożka, reżyserka światła. Stworzyła scenografię i oprawę wizualną  do licznych spektakli teatralnych w Polsce i za granicą. Z Jakubem Skrzywankiem pracowała  m.in. przy spektaklach: „Mein Kampf”, „Kaspar Hauser”, „Opowieści niemoralne”.

W swoich projektach kieruje się doświadczeniami sztuki konceptualnej oraz minimalizmu. Interesuje ją symbiotyczną relacją między aktorem i zaprojektowaną przestrzenią. Ulubionym materiałem, po który często sięga w swych pracach, jest tkanina. Od kilku lat zajmuje się tkaniną artystyczną (tradycyjne tkactwo i plecionkarstwo). W 2016 roku odbyła rezydencje artystyczną  Craft Village, New Delhi, Indie. Od tego czasu zajmuje się tkaniną artystyczną.

W latach 2010- 2011 objęła kuratelę nad polską ekspozycją narodową oraz architektury w ramach Praskiego Quadriennale – Performance and Space Design 2011.  W 2015 r otrzymała indywidualną nagrodę Złotą Maskę za scenografię do przedstawienia „Królowa Margot. Wojna skończy się kiedyś” w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej. W 2017 wzięła udział w międzynarodowej wystawie sztuki World Stage Design w Tajpei na Tajwanie. W 2017 nagrodzona za najlepszą scenografię ze spektaklu „Przebudzenie wiosny” na Międzynarodowym Drama Schools’ Festival w Rabat, Marokko. 
Prowadziła warsztaty mistrzowskie m.in. w New Delhi, Indie; w Centro de diseño, cine y television, Mexico city; w ramach USITT (United States Institute for Theatre Technology) kongres, Floryda, USA; w ramach Praskiego Quadrienale 2019, Czechy; Akademia Sztuk Muzycznych i Performatywnych im Janáčka w Brnie, Czechy oraz inne.
W 2021 została zaproszona do kapitału jury wybierającej prace z obszaru sztuki wizualnej teatru do kolejnej edycji międzynarowej wystawy World Stage Design 2022 w Calgary w Kanadzie.

Paula Grocholska – scenografka, kostiumografka, autorka instalacji. Absolwentka wydziału Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, Kulturoznawstwa na Uniwersytecie Wrocławskim oraz Międzynarodowego Forum Fotografii Kwadrat.

Współpracowała między innymi Jakubem Skrzywankiem,  Klaudią Hartung- Wójciak, Maciejem Podstawnym, Iwo Vedralem i Anną Karasińską. Pracowała w Teatrze Polskim w Poznaniu, w Teatrze Starym w Krakowie, TR Warszawa, Nowym Teatrze w Warszawie oraz w Komunie Warszawa.

Autorka scenografii i kostiumów między innymi do spektaklu „Człowiek zwyczajny” reż. Lucy Sosnowska w Łotewskim Daugavpils Teātris, kostiumów międzynarodowego projektu „Don’t be so sure that you are legal” (2016) odbywającego się na Dworcu Świebodzkim we Wrocławiu oraz scenografii opery „Cosi fan tutte” (2019) reż. Cezary Tomaszewski w ramach festiwalu Opera Rara w Krakowie.

W Teatrze Polskim w Poznaniu współtworzyła spektakle „Kordian”, „27 Grudnia” (oba w reżyserii Jakuba Skrzywanka) oraz „Nana” w reż. Moniki Pęcikiewicz.

Michał Błoch – lekarz, absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu. Pediatra, zajmujący się pediatrią paliatywną, pracuje w hospicjum dla dzieci i zakładach opiekuńczo leczniczych dla dzieci i młodzieży. Na Instagramie i Facebook prowadzi profil poświęcony swojej codziennej pracy @drhospice.